“Een transformatie, veroorzaakt door de voltooiing van de Grote Cyclus, heeft reeds plaatsgevonden, aangegeven door een verschuiving in de resonerende frequentie; deze verschuiving kondigt het einde aan van de Grote Cyclus en geeft een voorgevoel van de schittering van onze galactische, solaire en planetaire realiteit in het volgende tijdperk dat begint met 2012 ... Onze planeet gaat dus zijn volgende evolutionaire fase in, zichzelf een plaats waarborgend als nieuw lid van de galactische gemeenschap. ”

José Argüelles, The Mayan Factor

De biosfeer-noösfeer transitie markeert het punt waar het bewustzijn van de planeet van kosmisch onbewustzijn naar kosmisch bewustzijn gaat. Dit is een specifieke geologisch-evolutionaire gebeurtenis die samenvalt met de profetische cyclus: 1987-2013.

Dit is ook een cruciaal moment in de geschiedenis van het universum. Theologisch is het bekend als het einde van de zesde dag van de schepping, en het begin van de zevende - of, de Tweede Creatie. Praktisch, wordt aangeduid als de weg naar 2012. Dit verwijst naar de wederzijdse doordringing van de vierde dimensie in de derde dimensie.

Dit moment werd voor het eerst gedefinieerd en voorspeld door V.I. Vernadsky, de Russische wetenschapper wiens geochemische geheelsysteem studie de biosfeer definieert, en Pierre Teilhard de Chardin, Franse Jezuïet paleontoloog. Samen bedacht ze het woord in Parijs, in 1926.

Voor beiden was de noösfeer (mentale omhulling van de planeet) het resultaat van een kritisch punt van aardse ontwikkeling. Voor Vernadsky wordt dit punt gedefinieerd door de crisis die hij “biogeochemische verbranding” noemt. Dit verwijst naar de impact van industriële technologieën en beschaving op de middelen en de cycli van de biosfeer, deze naar een koortsachtig crisispunt brengend, dat resulteert in een kwalitatieve verschuiving naar de noösfeer en het begin van het psychozoïsche tijdperk.

Voor Teilhard de Chardin wordt de noösfeer voorafgegaan door de uitwerking van een planetair informatie-netwerk, dat dan ook het laatste materialistisch-technologisch doorgangsritueel vormt vóór het bereiken van een “Omega-punt”. Dit Omega punt, ook wel geassocieerd met het mystieke lichaam van Christus, is de ingang van de mensheid en de planeet in de noösfeer, de Ene Geest van de Aarde.

De ontdekking van de Wet van Tijd bevestigt dat de criteria voor de biosfeer-noösfeer transitie van zowel Vernadsky als Teilhard de Chardin bij elkaar zijn gekomen. De Wet van Tijd maakt ook de timing van de transitie duidelijk – 1987-2013.

Voor meer informatie over de biosfeer-noösfeer transitie zie It’s not a Biosphere Crisis it’s a Noosphere Emergency.