Transmissie "echo chamber" Echoën naar het zelf Wat buiten is, is binnen, hoewel de taal die het spreekt misschien vreemd lijkt. De noösfeer is onvermijdelijk. Het spreekt tot je door codes, vormen, geluiden, kleuren, gezichten, woorden, angsten, liefde. Opnieuw geformuleerde, opnieuw gecombineerde, en -gemuteerde versies van jezelf, die allemaal van jou terug echoën naar jou, van mij naar mij en van iedereen naar iedereen die je kent. Elke eeuwige ziel tekende ervoor om zelf zijn eigen noösfeer te zijn, een holografische fractal van de Absolute noösfeer. Herken jou in de ander en de ander in jou. De transmissie-echokamer, flirtend op het scherp van de snede van een eindeloze technologische hel. Zijn gereedschap gebruikend om manieren, middelen en resultaten steeds verder uit te breiden. De slapende droom vermenigvuldigt het allemaal totdat de wakende droom ons allemaal bevrijdt, als Eén. Er zit vuur in de berg. Pijn, begeerte, warmte, sensatie, koude rillingen, vlinders, bloemen in je hart. Zelfreflecterend bewustzijn. De transmissie-echokamer. Flikkerende lichten trekken ons ernaar toe. Een herinnering aan de sterren-moeder, de baarmoeder, de oorspronkelijke placenta, sabbelend op dromen van oneindige toekomstige ervaringen in eindeloze universums. Woorden voorbij woorden. Vormen voorbij vorm. Geluiden voorbij geluid. Het brein in je schedel opent zich naar het licht, heeft een veilige plek nodig, heeft een veilige planeet nodig - ja jij ook, mijn beste. En jij, en ja ook degene die jij haat: Eén. We wachten op ons in de toekomst Nul voorbij het peilbare.
Origineel: Transmission echo chamber
|